Sinds dat ik Pinterest ontdekt heb, en dat is vanaf dat het bestaat al zo’n beetje.. ben ik verliefd. Natuurlijk op al die belachelijk mooie huizen die je voorbij ziet komen, de eindeloze stroom aan design artikelen én op het te perfecte eten. Maar er was één schattig plantje dat ik steeds weer zag dat ik perse wilde hebben. Liefde op het eerste gezicht. Op dat moment was het nog niet zo makkelijk om de naam van het plantje te achterhalen, maar na wat speurwerk wist ik het dan eindelijk; Pilea Peperomiodes, ookwel Chinese Moneyplant of pannenkoekplant genoemd.
Tuincentra, kwekers en bloemisten keken me allemaal raar aan als ik naar het plantje vroeg. De meeste hadden er zelfs nog nooit van gehoord. Wikipedia en de plantencatalogussen moesten er vaak aan te pas komen, maar helaas telkens zonder resultaat. De aardige bloemist bij mij om de hoek zou voor me informeren op de veiling, maar ook hij had er een hard hoofd in. Ondertussen kwamen de schattige ronde blaadjes steeds vaker voorbij en begon ik er toch wel flink van te balen dat ik nergens succes had. Op Instagram begon het plantje ook steeds vaker te verschijnen, bij Nederlandse mensen. Onuitstaanbaar, maar hoopgevend. Sommige hadden ze van een tuincentrum, andere hadden een stekje gekregen van iemand en weer iemand anders kocht een plant op Marktplaats. Ik zette mijn zinnen op een stekje, dat leek me de makkelijkste manier om toch aan mijn geliefde plantje te komen. Telkens reageerde ik op mensen die een plantje hadden, maar vaak waren deze helaas nog te klein om stekjes te kunnen geven. Een gebed zonder eind, dus.
Mijn geduld raakte op en ik bestelde dan maar Pilea zaadjes uit een of ander ver land via eBay. Die zaadjes kwamen alleen nooit aan, tot 3x toe bleken ze spoorloos te verdwijnen. Ik denk dat de douane het niet zo heeft op vreemde zaadjes. De laatste optie die ik vond was het bestellen van een stekje, ook via eBay, maar omdat de zaadjes al niet aankwamen had ik er weinig vertrouwen in dat dit wel zou lukken. Wie niet waagt, die niet wint zeggen ze altijd, dus ik bestelde twee stekjes (voor als er eentje de reis niet zou overleven) en wachtte ongeduldig af. Tegen alle verwachtingen in ontving ik een week later een doosje met jawel; twee stekjes!
Als een kind zo blij pakte ik mijn plantjes uit, helemaal onder het zand en in een kleffe WC rol verstopt zag ik daar de eerste groene blaadjes! Yay! Er zat een Duitse ‘gebruiksaanwijzing’ bij waar ik de ballen van begreep, maar ik kon nog net ontcijferen dat ik ze eerst in het water moest zetten in een doorzichtig potje tot ze grotere wortels zouden krijgen. Zo gezegd zo gedaan, na een week of twee en al 4 nieuwe blaadjes zette ik ze over in het zand. En nu maar duimen dat ze gaan groeien!
